Wie was Ryzji? Deel 1

Boris Ryzji. Ik kreeg de bundel 'Kijk, het heeft gewaaid. Veertig jaar Poetry International festival' van een vriendin kado. Daar staat een gedicht in van de Russische dichter Ryzji dat me nieuwsgierig maakte naar deze man. Iets later, dwalend over een boekenmarkt, stuitte ik op de bundel 'Wolken boven E. Gedichten', een selectie uit Ryzji's poëzie. Die moet ik hebben, dacht ik, en kocht het voor een prikje.
Zo ontstond mijn fascinatie voor het leven en de dood van deze dichter, want in 2001 pleegde hij zelfmoord. Nog maar een jaar na zijn optreden op Poetry International, en maar 26 jaar oud. Nu leef ik al een paar weken met de dichtregels van Ryzji in mijn hoofd, zoals het begin van zijn gedicht voor Poetry International (vertaald door Anne Stoffel):

'Als ik terugkom uit Nederland, geef ik je Lego,
en dan bouwen we samen een prachtig kasteel.
Je kunt jaren en mensen tot terugkeer bewegen,
en ook liefde- wat zeg ik, er is nog zoveel.'

Gevonden

Natuurlijk, toen ik klein was, had ik al een idee

je ooit te ontmoeten, omdat je bekend bent,

de verwachting van een naam inhield.

De man erachter te leren kennen

was een opdracht die al beweeglijk in mij leefde,

en nu in lijnen en regels gevat wordt.

Tijdens de avondstorm, de tafellamp die brandt,

zie ik de letters, en spreekt zijn stem steeds luider,

vanaf die vaste plek op het blad.

Eerst raakte ik alleen het linnen aan,

een relikwie dat ik niet werkelijk durfde te benaderen.

Maar je bent te sterk, en trekt me naar je toe.

Hier lig je dan, ik heb je opengeslagen, je bent het echt.

Ineens het besef dat ik altijd al wist,

hoe je in me geprent stond.