vrijdag 24 oktober 2014

Oudbouw

hoe stram, maar open het gebouw er staat,

grote vellen waaien eruit,
de ramen van papier, nog glad

gestreken zijn ze, de zinnen,
die in de huizen over tafel vlogen,
nu kale hulzen, zonder lichtpit

elk woord dat teveel werd gezegd,
is afgeplakt, geweest, bij de ex-bewoners
als bagage op de rug gegespt

woensdag 15 oktober 2014

Koker

Daar gaat de deurbel. Eindelijk. Dat moet onze langverwachte bestelling uit de USA zijn. Ook de postbode kijkt heel blij als hij mij de koker overhandigt en noemt het een 'heerlijk dagje!'. Ik steek m'n duim omhoog en zwaai met de post in mijn hand.

Nancy Rubins- Our Friend Fluid Metal


Aangekomen bestelling
De opgerolde kunst die in de koker zit,
wil in onze kamer uitbreken,
in kleuren over de maagdelijke muren uitbarsten.

Aarzelend draaien we aan de dop,
de poster opent zich, het krachtige beeld
dat al ons uitzien naar teniet doet.
Wij houden hem samen vast bij de punten,
en kijken neer op die zee van vliegende scherven,
bedwingen het gladde oppervlak tot een lijstwerk.

Daar hangt het vast, en vliegt het weg uit onze handen,
terwijl we verzuchten hoe figuratief en conceptueel vandaag
perfect samenvallen.

vrijdag 10 oktober 2014

Open

Het dichtschrift is online opengewaaid. Op de één of andere manier krijg ik het niet meer te pakken om het in de kast weg te zetten.

Misschien is het de herfst? De woorden vallen als bladeren, blijven soms stilletjes in de achtertuin liggen in hun mooiste kleuren. Je denkt: en nu ga ik dat blad oprapen, maar dan is het alweer weg, door naar de volgende tuin en de volgende. Af en toe heb ik er echt één in handen om als boekenlegger te gebruiken, te drogen tussen de bladzijdes, te bewaren.

Voor ik opnieuw mijn tuin in ga, blijf ik nog even achter het beeldscherm zitten. Daar is er weer één, dwarrelt naar beneden. En ik zie dat mijn buurman over het hekje stapt (mijn tuin in!) en het blad meeneemt. Het ligt nu vast op zijn glazen salontafel te pronken, naast zijn verzameling kastanjes.

Blijkbaar moet ik sneller zijn, en ik besluit een positie dichterbij het raam in te nemen. Als er dan een mooie voorbij komt, zal ik het grijpen!